نــا گـفـته ها !

یک ریـشـه ! 

این رو از ته قلبم میگم: ما اگه که به خدا عشق داشته باشیم و همش دنبال نگاه خدا باشیم، دیگه با چشمک یه پسر و یا دختر دلمون رو نمیبازیم. چرا که دلمون یه جای دیگه بَنده ... جایی که معشوق اون از عاشقش خسته نمی شه!

جایی که اگه عاشق یه قدم برداره، معشوق دو قدم براش بر می داره و اگه آهسته بیاد طرفش دوان دوان به سمتش میاد ... (حدیث قدسی)

میدونید ! باید این عقیده یعنی عشق به خدا رو ترویج بدیم... به خدا الان خیلی از جوونای ما کم بود محبت دارن (البته از نوع مخفیش که کسی نمی فهمه جز خودش) به خاطر همین میرن سراغ عشق ها (بهتره بگیم هوسها) ی آبکی و موقتی...

میره تا این که یکم محبت ببینه !! یکم توجه !

چون پدر و مادرها ...  خیلی وقت ها کم میذارن برای بچه هاشون؛ خیلی کم توجه می کنن ...

طرف چون پدر و مادرش پای درد دلش نمی شینن، میره با جنس مخالفش ارتباط پیدا می کنه!!تا بتونه مثلا یک کلمه درددلش رو بهش بگه ...

چون میدونید که مثلاً پسرا، مادری هستن و دخترا بابایی ! به همین خاطر گرایششون به جنس مخالفشون بیشتره...

از طرف دیگه همین پدر و مادرا، خیلی وقتا پای درد دل بچشون نمیشنن هیچ، کلی محدودش می کنن. شاید پدر و مادرا بگن که ما اینو میشناسیم محدود نشه با یکی دوست میشه ؛ به خاطر همین محدودش می کنیم.

این ثابت شده که هرچی شرایط برای ارتباط فرزندان با محیط بیرون سخت تر گرفته بشه آثار مخرب تر و بدتری داره. مثل یه فنر می مونه. هر چی بیشتر فشارش بدیم هی نیرو و انرژی و استعدادش جمع میشه. و توی یه فرصت مناسب که مثلا برداشتن دستمونه چنان می پره که شاید نشه به راحتی جلوشو گرفت.

از طرفی این دسته خونواده ها باید حواسشون باشه که کار، به اینجا نرسه که فرزندشون با کوچیک ترین فرصتی از دست بره. باید توی تربیت اولیه دقت می کردن. ولی حالا که نکردن باید اصلاحش کنن. اشتباهاتی رو که کردن خیلی وقت ها با صحبت هایی چند دقیقه ای بر طرف کنن... پای حرفای بچشون بشینن... و ما بچه ها هم بیشتر رفیق بشیم با پدر و مادرامون ... و یکم اونا رو درک کنیم. باور کنیمکه یه روزی می رسه که ما هم پدر و مادر می شیم، و مطمئنا نگران این قضیه خواهیم بود. پس:

سعی کنیم قاعده ی از هر دستی بدیم از همون دست هم می گیریم یادمون نره !